woensdag 21 september 2016

Histoire Belge: Tijl Uylenspiegel en de vette soep

Tijl Uilenspiegel en de vette soep

Tijl had werk gevonden als knecht. Eens was zijn baas naar de markt gegaan en had daar van een boer hout gekocht. Hij liep even naar huis en zei tegen Tijl: "Straks komt er een boer met een brandhout, zeg dat hij het hout in de schuur legt. Het is al betaald, maar ik heb de boer ook nog een kom vette soep beloofd; jij kookt die soep en als de boer het hout in de schuur heeft gelegd, dan laat je hem zo veel soep eten als hij kan. Ja - baas; ik begin er direct aan. Maar wat moet ik er in doen, in de soep?"

"Wel, je kijkt in de kast, er is van alles in huis, genoeg om een heerlijk soepie klaar te maken."

Tijl kookt water en werpt er van alles in… een flinke portie erwten, wat fijngesneden uien, een paar brokken vlees, wat sneden brood en een handvol zout. En dat liet hij maar flink koken. "Het wordt een fijn soepje," dacht hij, "alleen nog wat mager, er moet vet bij, of boter." Hij zocht in alle kasten, en keek overal in de kelder, maar nergens vond hij boter of vet.

Ondertussen was de boer met het hout gekomen en zei: "O, ik ruik mijn soep al. Nou jong, ik heb veel goesting, hoor."

"Ja, de baas heeft me gezegd, dat ik voor een goede soep moest zorgen," zei Tijl.

Terwijl de boer het hout naar de schuur droeg, bleef Tijl maar zoeken naar vet, maar hij vond het niet. Toen kreeg hij ineens een ingeving: hij nam de pot met schoenvet, waarmee de schoenen moeten worden ingewreven om het leer soepel te houden. Hij deed daarvan een paar flinke scheuten in de soep. De boer zette zich aan tafel en schrokte het ene bord soep na het andere naar binnen. Geen druppel liet hij over, het vet druppelde langs z'n kin.

Net stond de boer op, voldaan over z'n dikke buik strijkend, toen de baas binnenkwam. "Wel," vroeg-t-ie, "heeft de soep een beetje gesmaakt?"

"Hij was heel goed," zei de boer, "alleen, hij heeft zo'n rare nasmaak, hoe zal ik het zeggen... hij smaakt naar nieuwe schoenen, zou 'k zeggen."


Tijl Uilenspiegel et la bonne soupe bien grasse

Tijl avait trouvé du boulot comme servant, valet de ferme. Un jour son patron était au marché et il y avait acheté du bois. Il entre vite à la maison et dit à Tijl: "Le fermier va venir tout de suite avec du bois pour le feu, dis-lui de mettre le bois dans la grange. Tout est payé, mais j’ai promis au fermier que j’allais lui offrir une bonne soupe bien gras. Tu dois donc lui faire une soupe et quand il aura fini de mettre tout le bois dans la grange, tu lui fais manger autant de soupe qu’il voudra.
Oui, patron, disait Tijl, je commence tout de suite. Mais que dois-je mettre dans cette soupe?
Eh bien, tu regardes dans l’armoire, il y a de tout dans la maison, assez pour en faire une bonne soupe.

Tijl fait bouillir l’eau et jette plein de choses dedans… un bonne portion de petit poids, des oignons coupé en fine lamelles, quelque morceaux de viande, quelques tranches de pain, une main de sel. Et puis il laissa bouillir tout ça bien fort. “Ce sera une bonne soupe”, pensait-il “mais un peu maigre… il faudrait ajouter de la graisse, ou du beurre.” Et il cherche dans toutes les armoires et regarde partout dans la cave, mais nul part trouvait-il du beurre ou de la graisse.

Entre temps, le fermier était là avec le bois et disait: “oh je sens déjà ma bonne soupe. Eh bien, j’ai vraiment envie tu sais…
Oui, disait Tijl, mon patron m’a dit de faire une vraie bonne soupe…

Et pendant que le fermier porte le bois dans la grange, Tijl continue à chercher la graisse, mais il ne la trouvait pas. Et puis tout à coup il eut une idée. Il prend le pot de graisse de chaussure, la graisse qu’il faut mettre sur les chaussures en cuir pour les rendre bien souple. Il met quelques bonnes goutes dans la soupe. Le fermier se met à table et commence à boire une soupe après l’autre. Il n’en laissa pas une goutte. La graisse coule de son menton. 

Le fermier se lève, il se frotte le ventre, quand le patron entre. .. eh bien, elle vous a gouté cette soupe?”

"Une merveille," disait le fermier, "mais, el a un étrange arrière-gout, elle goute – comment dirai-je – elle goute comme des nouvelles chaussures… je dirais. 

dinsdag 6 september 2016

è kluchtje over e Kortrikzaan, en Ieperlink en è Poperingenoare

Kluchtje
E Kortrikzaan, en Ieperlink en è Poperingenoare komen op è dag de geest tegen, de geest van Ali Baba die leeft in een flesche.
Zegt die geest… ‘ik kun junder ’t eeuwig en t gelukkig joenk leven geven, moar, up één condietje… up één voorwaarde
Je meugt etwot in ’t water van joen stad smieten en anket nie weere vinden, toen krieg je t eeuwig en t gelukkig leven, moar…
Anket wel were vinden, goa je gie direct ter plekke dooad… verstoaj-t?
Den Kortrikzan begint, en e smit ze dink in de Leie.
En de geest duukt der achter en twi seconden loater komt’n were boven met è tote pik, è tandestoker in zijn handen… en de Kortrikzaan is ter plekke doad gegaan.
En den Ieperlink smiet zijn dink in de vesten, en de geest zoekt en zoekt, en vindt achter euren in dat vuul sop die kopspelle en bringt em boven… Den Ieperlink valt doad onder de Rieselpoorte …
En toen is ’t den toer van de Poperingenaore, ne smiet zien dink in de vleterbeke en wandelt up zien duuzende gemak naar huus. De geest dukt de Vleterbeke in en zoekt, en zoekt, è dag en è nacht, è nacht en è dag, è weke è vjiertien dagen è moand en uitendelik gift de geest het op… potverdikke dat e nu nog nooit gebeurd… wuk ej je gie doar in e smeten?


Ewel zegt de Poperingenaore, e we geweune e bruustablette …. 


Blague
Un habitant de Courtrai (een Kortrijkzaan), un habitant d’Ypres (een Ieperling) et un habitant de Poperinge (een Poperingenaore)rencontrent un jour un esprit, c’est l’esprit d’Ali Baba qui vit dans une bouteille.
L’esprit leur dit : je peux vous offrir la vie éternelles, heureuse et jeune, mais il y a une condition…
Tu peux jeter dans l’eau de ta ville quelque chose que tu choisis et puis si je ne parviens pas à retrouver ce que vous avez jeté, tu auras la vie éternelles, jeune et heureuse.
Mais, si je parviens à retrouver votre objet, tu meurs sur place…
Le ‘Kortrikzaan’ commence, il jette un truc dans la Lys.
L’esprit plonge et au bout de deux secondes il remonte avec un cure dent dans ses mains. Le Kortrikzaan meurt sur place.
Alors l’Ieperlink jette son truc dans l’eau des remparts, l’esprit plonge et cherche et cherche, et au bout de quelques heures dans l’eau il remonte avec une épingle… le Ieperlink meurt sous la porte de Lille.
Et alors, le Poperingenoare son tour. Il jette son truc dans le Vleterbeke et puis il retourne à son aise vers sa maison. L’esprit plonge dans le Vleterbeke et cherche, cherche et cherche, une journée une nuit, encore une nuit et une journée, une semaine, une quinzaine, un mois et puis l’esprit abandonne… ça alors, dit-il, cela ne m’est jamais arrivé. Que-est-ce que tu as bien pu jeter dans l’eau de ta ville…
Eh ben, bien simple, disait le Poperingenaore, c’est un comprimé effervescent…